پیشداوری و قضاوت زودهنگام، معمولا در رابطه به دو گونه صورت میگیرد اولی وقتی حرفی یا رفتاری در مورد افراد میشنویم و بدون اینکه آگاهی و اطلاعات کافی از موضوع داشته باشیم در ذهنمان به نتیجههایی میرسیم و حرفهایی میزنیم و این خبر ممکن است به گوش طرف برسد. نوع دوم زمانی صورت میگیرد که بهنگام حرف زدن به جای گوش کردن کامل به حرفهای طرف مقال قبل از اینکه صحبت ش تمام شود صحبت او را قطع میکند و شروع به قضاوت و داوری در مورد موضوع میکند بنابراین در ارتباطات دو مدل پیشداوری میتواند از موانع ارتباطی باشد. پیش داوری بابت خود افراد و قضاوت کردن رفتار افراد و قطع کردن صحبت فرد و شروع به قضاوت کردن در مورد صحبتهای او یا پیش داوری برای موضوع صحبت، که معمولا قبل از جمعآوری اطلاعات و بررسی کامل با اطلاعات و ذهنیت خود فرد صورت میگیرد که باعث بروز مشکلات در ارتباطات میشود مشکلاتی که بخاطر قضاوتهای ذهنی افراد رخ میدهد
در اغلب مواقع افراد قبل از اینکه سخنان طرف تمام شود در ذهن خودش جوابهایی را آماده میکند که این موضوع یک پاسخ ارتباطی محسوب میشود. اگر پیشداوری به عنوان یک نگرش تبدیل به یک عادت ذهنی شود در ارتباطات با عدم درک و همدلی طرف مقابل خواهد شد که این خود یکی از موانع اصلی ارتباط موثر میباشد. بخش بزرگی از این پیشداوریها بصورت ناآگاهانه و بر حسب عادت انجام میشود، شما ممکن است با فردی قرار ملاقات یا جلسهکاری داشته باشید و برحسب شنیدههای خودتان شخص از فلان قوم است و به تناسب ذهنیتی که به هردلیلی از آن شخص پیدا میکنید شروع به پیش داوری میکنید و این پیشداوری در ارتباط اولیه شما نمایان میشود و قطعا تاثیری بر طرف خواهد گذاشت به همین سادگی یک پیشداوری مانعی برای ایجاد یک ارتباط موثر شد.
دیدگاهتان را بنویسید